خرید نهال نارنگی ساتسوما

با وجود اینکه رقم ساتسوما از بذرهای کشت شده در جزیره تاگاشیمای ژاپن به دست آمده و به عنوان مهمترین مرکبات ژاپن محسوب می‌شود ولی منشا این گونه کشور چین است و قرن‌هاست به ژاپن انتقال یافته است. نزدیک به ۱۰۰ رقم نارنگی ساتسوما وجود دارد که از نظر زمان رسیدن، شکل میوه و کیفیت داخلی میوه با یکدیگر متفاوت هستند. ساتسوما با آب و هوای نیمه گرمسیری سرد تطابق یافته و جهت رسیدن میوه به گرمای کمی نیاز دارد.

ورود نارنگی ساتسوما در ایران

در سال‌های ۱۳۰۹-۱۳۱۳ بذر نارنگی ساتسوما به ایران وارد شد. این گونه ابتدا در کاخ‌ های دربار پهلوی در شمال ایران کشت شد و بعد به ایستگاه‌های وزارت فلاحت سابق راه یافت. در ایران رقم انشو تا سال ۱۳۴۲ ناشناخته بود ولی با مقاومت نشان دادن نسبت به سرما، از سال ۱۳۴۷ به عنوان اولین رقم نارنگی برای کشت در مناطق شمال کشور معرفی شد.

بهترین محل برای کاشت این رقم، شرق مازندران است. درختان از عرض رشد کرده و شکل چتری پیدا می‌کنند. درختان پرمحصول و بی‌تیغ بوده و میوه دارای پوست صاف و نازک، پرآب، نسبتا درشت، پخ با دم کشیده است. گروه ساتسوما به دو دسته وازه (Wase) و اواری (Owari) تقسیم می‌شود.

• وازه

رقم ایشی کاوا، هایاشی و میاگاوا قرار می‌گیرد. زمان رسیدن میوه در این دسته از اواسط یا اواخر مهرماه بوده و نسبت به اواری خیلی زودترس‌تر، کم رشدتر و پاکوتاه‌تر است.

• اواری

اواری داری میوه‌هایی با اندازه متوسط، پوست نسبتا صاف با اتصال کم به گوشت، دارای غدد روغنی برجسته و بی‌بذر است. میوه این گروه کیفیت نسبتا کمتری از گروه وازه دارد. از ارقام معروف گروه اواری: سوجی یاما، سیلور هیل و ناگاشی را نام برد.

در سال ۱۳۴۸ ارقام ایشی‌کاوا، سوجی‌یاما و میاگاوا وارد ایران شد. بعد از پیوند این ارقام بر روی پایه پونسیروس، در باغ بزرگ مهدشت واقع در ساری کشت شد. کیفیت میوه رقم انشو در غرب مازندران به لحاظ کمی نور و حرارت، پوست پره‌ها چرمی و زیر دندان احساس می‌شود. کلفتی پوست میوه مربوط به سنگینی خاک، استفاده از پایه نارنج، مصرف ازت زیاد و کمبود فسفر است. میوه آنها بعضا دارای ۲-۱ بذر بوده و درصد چند جنینی آنها نیز بسیار بالاست.